Τα φάρμακα που αυξάνουν την ευαισθησία των ματιών σας στον ήλιο


Ο περισσότερος κόσμος ξέρει πόσο επιβλαβής είναι η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου για το δέρμα, αλλά λίγοι συνειδητοποιούν ότι είναι εχθρός και των ματιών, ενώ ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ποιοι κινδυνεύουν ιδιαιτέρως από αυτήν.

Όπως εξηγεί ο χειρουργός-οφθαλμίατρος Δρ. Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School, υπάρχουν τρεις τύποι υπεριώδους ακτινοβολίας, οι UVA, UVB και UVC.


Αν τα μάτια εκτεθούν σε τεράστιες ποσότητες της UV για μικρό χρονικό διάστημα, μπορεί να αναπτυχθεί φωτοκερατίτιδα, μία κατάσταση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το ηλιακό έγκαυμα των ματιών. Η φωτοκερατίτιδα προκαλεί κοκκίνισμα και αίσθηση ότι στο εσωτερικό των ματιών έχει μπει ξένο σώμα ή κόκκοι άμμου. Οι πάσχοντες έχουν επίσης μεγάλη ευαισθησία στο φως και δακρύζουν πάρα πολύ, ενώ συχνά νιώθουν και έντονο πόνο στα μάτια. «Η φωτοκερατίτιδα είναι η αιτία που χάνουν την όρασή τους όσοι μένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα χιόνια δίχως γυαλιά ηλίου», εξηγεί παραστατικά ο Δρ. Κανελλόπουλος.


Μακροπρόθεσμα οι βλάβες αυτές μπορεί να εκδηλωθούν με τη μορφή σοβαρών παθήσεων, όπως ο καταρράκτης, η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και ο καρκίνος στα βλέφαρα ή στο εσωτερικό του ματιού (μελάνωμα αμφιβληστροειδούς). Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι «δεν ξέρουμε πόση ακριβώς έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία απαιτείται για να προκληθούν βλάβες στα μάτια, γι' αυτό και συνιστάται σε μικρούς και μεγάλους να μην βγαίνουν ποτέ στον ήλιο δίχως καλής ποιότητας γυαλιά ηλίου και καπέλο με φαρδύ γείσο», λέει ο Δρ. Κανελλόπουλος.


Για να παρέχουν επαρκή προστασία από τον ήλιο, τα γυαλιά ηλίου πρέπει να δεσμεύουν το 99-100% της UVA και της UVB, να απωθούν το 75-90% του ορατού φωτός, να έχουν φακούς με ομοιογενές χρώμα δίχως ατέλειες, και να έχουν κατά προτίμηση γκριζωπούς φακούς για να επιτρέπουν καλή αναγνώριση των χρωμάτων γύρω μας.
Οι ομάδες υψηλού κινδύνου

Τα μικρά παιδιά. Τα παιδιά κατά κανόνα εκτίθενται στον ήλιο περισσότερο απ' όσο οι ενήλικες, αφού σε κάθε ευκαιρία πρέπει να τα αφήνουμε ελεύθερα να παίζουν σε υπαίθριους χώρους. Χωρίς την κατάλληλη προστασία, όμως, τα παιδιά διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο οφθαλμοπάθειας εξαιτίας του ήλιου επειδή οι φακοί των ματιών τους είναι ανώριμοι και έτσι δεν φιλτράρουν αποτελεσματικά την UV, με συνέπεια να φθάνει σε υψηλά επίπεδα έως βαθιά μέσα στα μάτια τους.


Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μάτια. Όσοι έχουν γαλάζια ή πράσινα ανοικτά μάτια και βγαίνουν στον ήλιο δίχως γυαλιά ηλίου και καπέλο, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν σπάνιες μορφές καρκίνου στα μάτια, όπως το μελάνωμα στην ίριδα ή στον ραγοειδή χιτώνα του ματιού.


Όσοι έχουν κάνει εγχείρηση καταρράκτη. Κατά την εγχείρηση αυτή αφαιρείται ο θολωμένος φυσικός φακός του ματιού και αντικαθίσταται από τεχνητό φακό. Δίχως τον φυσικό φακό το μάτι είναι περισσότερο εκτεθειμένο στην υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου, ιδιαίτερα αν ο τεχνητός φακός που έχει τοποθετηθεί είναι παλαιού τύπου (οι νεότεροι φακοί είναι πιο απορροφητικοί).


Όσοι λαμβάνουν φάρμακα που αυξάνουν την φωτοευαισθησία. Τα φάρμακα που αυξάνουν την ευαισθησία του δέρματος στον ήλιο (δηλαδή προκαλούν φωτοευαισθησία), μπορεί να καταστήσουν και τα μάτια ευαίσθητα σε αυτόν. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ορισμένα αντιβιοτικά (φθοροκινολόνες, τετρακυκλίνες), αντισυλληπτικά και φάρμακα με οιστρογόνα που λαμβάνονται από το στόμα, τα ψωραλένια (χρησιμοποιούνται για δερματοπάθειες όπως η ψωρίαση), ορισμένα διουρητικά και ηρεμιστικά κ.ά. Αν παίρνετε συστηματικά φάρμακα για οποιονδήποτε λόγο, συζητήστε με τον οφθαλμίατρό σας το ενδεχόμενο να προκαλούν φωτοευαισθησία.
Read More

Βοηθούν τα προβιοτικά στις αλλεργίες;


Αποτέλεσμα εικόνας για Αλλεργία


Συνδυασμό συγκεκριμένων προβιοτικών συνιστούν Αμερικανοί ερευνητές για την αντιμετώπιση των εποχικών αλλεργιών.

Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριντα μελέτησαν το συνδυασμό γαλακτοβάκιλων και βακτηρίων bifidus, τα οποία είναι γνωστά για τη συμβολή τους στην καλή υγεία του πεπτικού και του ανοσοποιητικού συστήματος. Εικάζουν ότι αυτός ο συνδυασμός προβιοτικών δρα αυξάνοντας το ποσοστό των ρυθμιστικών Τ-κυττάρων στο σώμα, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανοχής του στα συμπτώματα του πυρετού εκ χόρτου.

Η επιστημονική ομάδα μελέτησε το συγκεκριμένο συνδυασμό σε 173 υγιείς ενήλικες που υπέφεραν από εποχικές αλλεργίες, σε σύγκριση με εικονικό σκεύασμα, για 8 εβδομάδες. Κάθε εβδομάδα, οι συμμετέχοντες απαντούσαν σε online ερωτηματολόγιο για το επίπεδο δυσφορίας που βίωναν. Παράλληλα οι ερευνητές ανέλυσαν το DNA από δείγματα κοπράνων των συμμετεχόντων για να ελέγξουν τις αλλαγές στο βακτηριακό τους περιβάλλον. Tο πείραμα επαναλήφθηκε, όταν οι συμμετέχοντες ήταν στην κορύφωση της εποχικής αλλεργίας.

Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, όσοι είχαν πάρει προβιοτικά ανέφεραν βελτίωση της ποιότητας ζωής, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, καθώς ανέφεραν λιγότερα ρινικά συμπτώματα!
Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως το δείγμα δεν περιελάμβανε άτομα με σοβαρής μορφής αλλεργίες και τα οφέλη των προβιοτικών έδωσαν αποτελέσματα μόνο σε όσους πάσχουν από ήπιας μορφής εποχικές αλλεργίες.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο American Journal of Clinical Nutrition.
Read More

Τα 5 είδη φαλάκρας!

Και για ποιους λόγους εμφανίζονται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες

Αποτέλεσμα εικόνας για τριχοπτωση
Όπως εξηγούν ειδικοί από την Ελληνική Δερματολογική & Αφροδισιολογική Εταιρεία (ΕΔΑΕ), όλες οι τρίχες του σώματος (συμπεριλαμβανομένων των μαλλιών) αποτελούνται από μία πρωτεΐνη που λέγεται κερατίνη και παράγεται από τους θυλάκους των τριχών που βρίσκονται στην εξωτερική στοιβάδα του δέρματος.

Καθώς οι θύλακες παράγουν νέα κύτταρα κερατίνης, τα παλαιά εξωθούνται από αυτούς και αναπτύσσονται οι τρίχες (στο κεφάλι, ο ρυθμός της ανάπτυξης είναι περίπου 15 εκατοστά το έτος). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα μαλλιά και οι τρίχες που βλέπουμε στο σώμα μας είναι στην πραγματικότητα «αλυσίδες» νεκρών κερατινοκυττάρων. Το κεφάλι του μέσου ενήλικα έχει 100.000 έως 150.000 τρίχες (μαλλιά) και χάνει έως 100 από αυτά την ημέρα. Επομένως, όταν ένα άτομο βλέπει μαλλιά στην χτένα ή την βούρτσα του, δεν χρειάζεται πάντοτε να ανησυχήσει. 

Κάθε τρίχα έχει τον δικό της κύκλο ζωής που μπορεί να επηρεαστεί από την ηλικία, διάφορα νοσήματα και πολλούς άλλους παράγοντες. Αυτός ο κύκλος ζωής χωρίζεται σε τρεις φάσεις:
 Αναγενής. Διαρκεί 3-5 χρόνια και είναι η φάση της ανάπτυξης.
 Καταγενής: Διαρκεί περίπου 1-2 εβδομάδες και είναι η φάση της εξασθένησης και της «προετοιμασίας» της τρίχας για την πτώση της.
 Τελογενής: Διαρκεί περίπου 2-4 μήνες και είναι η φάση της πτώσης της τρίχας. Η ρίζα της (θύλακας) όμως εξακολουθεί να υπάρχει και έτσι έπειτα από λίγο καιρό η τρίχα αναγεννιέται. Η αναγέννηση μπορεί να γίνει έως 20 φορές αλλά δεν είναι συνεχόμενη.
Τα 5 είδη αλωπεκίας

 Ακούσια. Είναι μία φυσιολογική κατάσταση κατά την οποία τα μαλλιά αραιώνουν σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου, επειδή μπαίνουν στην τελογενή φάση περισσότεροι θύλακοι. Επιπλέον, τα μαλλιά που απομένουν είναι πιο κοντά και λίγα.

 Ανδρογενετική. Η κοινώς αποκαλούμενη φαλάκρα. Έχει γενετική προδιάθεση και μπορεί να εκδηλωθεί σε άνδρες και γυναίκες. Οι άνδρες που πάσχουν από ανδρογενετική αλωπεκία μπορεί να αρχίσουν να παρουσιάζουν τριχόπτωση από τα 20 τους χρόνια ή ακόμα και από την εφηβεία. Χαρακτηρίζεται από υποχώρηση της γραμμής των μαλλιών και σταδιακή απώλειά τους από την κορυφή του κεφαλιού και τους κροτάφους. Αντιθέτως, οι γυναίκες που πάσχουν από αυτήν δεν εκδηλώνουν εμφανή αραίωση του τριχωτού της κεφαλής πριν από τα 40 τους χρόνια (οι περισσότερες την εμφανίζουν μετά την εμμηνόπαυση), ενώ η αραίωση αφορά ολόκληρο το κεφάλι με έμφαση στην κορυφή. Υπολογίζεται ότι περίπου ένας στους δύο άνδρες και μία στις τέσσερις γυναίκες έχουν ανδρογενετική αλωπεκία.

 Γυροειδής. Έχει κληρονομική προδιάθεση, ειδικά σε άτομα με αυτοανοσίες. Η γυροειδής αλωπεκία συνήθως αρχίζει ξαφνικά, με δημιουργία άτριχων τμημάτων μεγέθους λίγων εκατοστών (συνήθως 1-5 εκ.) διάσπαρτα στο κεφάλι και μερικές φορές στο σώμα. Μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απώλεια του τριχωτού του σώματος. Η κατάσταση αυτή λέγεται ολική αλωπεκία (alopecia totalis) και το άτομο χάνει ακόμα και τα βλέφαρα και τα φρύδια του. Ωστόσο στο σχεδόν 90% των περιπτώσεων, η τριχοφυΐα επιστρέφει έπειτα από λίγα χρόνια.

 Διάχυτη. Είναι η παροδική λέπτυνση και αραίωση των μαλλιών που οφείλεται σε αλλαγές στον κύκλο ανάπτυξης της τρίχας. Ουσιαστικά εκδηλώνεται επειδή μεγάλος αριθμός μαλλιών μπαίνουν ταυτοχρόνως στην τελογενή φάση της ανάπτυξής τους. Η διάχυτη αλωπεκία συνήθως εκδηλώνεται εξαιτίας παραγόντων που δημιουργούν έντονο στρες στον οργανισμό, όπως η έλλειψη σιδήρου, ο υποθυρεοειδισμός, οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, οι ακραίες ολιγοθερμιδικές δίαιτες, μία εγκυμοσύνη (συνήθως η αλωπεκία εκδηλώνεται 2-4 μήνες μετά τον τοκετό), οι μεγάλες εγχειρήσεις (η αλωπεκία συνήθως εκδηλώνεται 2-3 μήνες αργότερα) κ.λπ. Μπορεί επίσης να σχετίζεται με τη λήψη ορισμένων φαρμάκων, όπως τα αντισυλληπτικά, τα χάπια για τον θυρεοειδή και τα φάρμακα για τον καρκίνο. Η αραίωση των μαλλιών συνήθως συμβαίνει μέσα σε ένα εξάμηνο από τέτοιου είδους γεγονότα. Όπως προαναφέρθηκε, η διάχυτη αλωπεκία είναι παροδική (συνήθως διαρκεί περίπου έξι μήνες) αλλά τα μαλλιά μπορεί να παραμείνουν πιο λεπτά απ' ό,τι πριν την εκδήλωσή της.

 Ουλωτική. Οφείλεται στην καταστροφή του θύλακα της τρίχας και στη δημιουργία ουλής, που προκαλείται από διάφορες φλεγμονώδεις παθήσεις του δέρματος (π.χ. κυτταρίτιδα, θυλακίτιδα, ακμή, δερματοφυτίες) και άλλες δερματοπάθειες (π.χ. μερικές μορφές ερυθηματώδους λύκου, ομαλός λειχήνας, ιχθύαση, σαρκοείδωση). Σε τέτοια περίπτωση η ουλωτική αλωπεκία χαρακτηρίζεται ως πρωτοπαθής και είναι ενδογενής, δηλαδή έχει εσωτερικά αίτια. Μπορεί όμως και να είναι και δευτεροπαθής, δηλαδή να έχει εξωτερικά αίτια όπως π.χ. εγκαύματα, ένας τραυματισμός ή ένα νεόπλασμα (π.χ. βασικοκυτταρικό ή ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα). Οι ουλωτικές αλωπεκίες οδηγούν σε μόνιμη απώλεια των μαλλιών, διότι η ουλή είναι νεκρωμένος ιστός και επομένως η ανάπτυξή της καταστρέφει την ικανότητα αναγέννησης της τρίχας. 

Read More

Σιδηροπενική αναιμία στα παιδιά: Αίτια, συμπτώματα, αντιμετώπιση


Αναιμία είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων ή η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα είναι μειωμένα, με αποτέλεσμα την περιορισμένη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς του σώματος.
Στα βρέφη και τα παιδιά οι ανάγκες για σίδηρο είναι αυξημένες, διότι με την ταχεία ανάπτυξη του σώματος καταναλώνεται σύντομα ο σίδηρος που βρίσκεται στις αποθήκες του οργανισμού και αν δεν λάβουν εξωγενώς, προκύπτει σιδηροπενία.
Τα κορίτσια στην εφηβεία λόγω απώλειας αίματος με την έμμηνο ρύση, έχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης σιδηροπενικής αναιμίας, ενώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οι ανάγκες τριπλασιάζονται.
Read More

Καμπύλη σακχάρου στην εγκυμοσύνη: Πώς και πότε γίνεται;

Καμπύλη σακχάρου στην εγκυμοσύνη: Πώς και πότε γίνεται;


Η καμπύλη σακχάρου ή δοκιμασία ανοχής γλυκόζης, μετρά την ικανότητα του οργανισμού να χρησιμοποιεί τη ζάχαρη (γλυκόζη) για την παραγωγή ενέργειας.

Χρησιμοποιείται για την έγκαιρη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη. Όλες οι γυναίκες, ανεξάρτητα από το αν αντιμετωπίζουν παράγοντες κινδύνου, έχουν σχετικό ιστορικό, θα πρέπει ανάμεσα στην 23η και την 26η εβδομάδα της κύησης να κάνουν μία εξέταση που ονομάζεται δοκιμασία ανοχής γλυκόζης.


Σύμφωνα με έρευνες, 1-3% των εγκύων παρουσιάζει διαβήτη κύησης (δυσανεξία στη γλυκόζη). Στην κύηση ο πλακούντας παράγει ορμόνες που εμποδίζουν τη δράση της ινσουλίνης. Αν το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη, ώστε να αντισταθμίσει αυτό το φαινόμενο, αναπτύσσεται υπεργλυκαιμία, δηλαδή υψηλά επίπεδα σακχάρου. Η αντίσταση στην ινσουλίνη παρουσιάζεται συνήθως στις 20-26 εβδομάδες οπότε και γίνεται η σχετική εξέταση (περίπου τον 7ο μήνα).

Η καμπύλη σακχάρου γίνεται ως εξής:
Τρεις μέρες πριν από την εξέταση, πρέπει να ακολουθήσετε μια ισορροπημένη διατροφή που να περιέχει τουλάχιστον 150 γραμμάρια υδατανθράκων την ημέρα, φρούτα, ψωμί, δημητριακά, λαχανικά, όπως πατάτες, φασόλια και καλαμπόκι, που είναι καλή πηγή υδατανθράκων. Έτσι το πάγκρεας θα ανταποκριθεί καλύτερα στην εξέταση. Δεν πρέπει να φάτε, να πιείτε, να καπνίσετε ή να ασκηθείτε έντονα, τουλάχιστον 8 ώρες πριν την εξέταση.

Την ημέρα της εξέτασης θα πάτε στο μικροβιολογικό εργαστήριο το πρωί, νηστική (μπορείτε να έχετε πιει μόνο νερό). Στο εργαστήριο γίνεται η πρώτη αιμοληψία για έλεγχο του σακχάρου. Στη συνέχεια θα πιείτε ένα ποτήρι νερό, μέσα στο οποίο έχουν διαλυθεί 75g άνυδρης γλυκόζης (μια σκόνη γλυκόζης που μπορεί κανείς να προμηθευτεί από το φαρμακείο). Επειδή είναι πολύ γλυκό, δεν χρειάζεται να το πιείτε «μονορούφι», αλλά σίγουρα μέσα σε 5-10 λεπτά.

Ακολουθούν 2 ώρες αναμονής, κατά τις οποίες θα πρέπει να παραμείνετε στο εργαστήριο ήρεμη και χωρίς να φάτε κάτι.
Μετά από 2 ώρες γίνεται άλλη μια αιμοληψία για να διαπιστωθεί πόσο έχει ανέβει το σάκχαρο.Φυσιολογικά, το σάκχαρο στις 2 ώρες πρέπει να είναι κάτω από 140 mg/dl. Η διάγνωση του διαβήτη γίνεται αν το σάκχαρο έχει φτάσει (ή ξεπεράσει) τα 200 mg/dl. Οι ενδιάμεσες τιμές χαρακτηρίζονται ως «διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη».

Ο διαβήτης κύησης όμως είναι ειδική περίπτωση. Οι τιμές που θέτουν τη διάγνωση είναι: σάκχαρο νηστείας >92mg/dl, στη 1 ώρα>180mg/dl, στις 2 ώρες >153mg/dl (μία παθολογική τιμή αρκεί). Ως έγκυες υψηλού κινδύνου θεωρούνται αυτές που παρουσίασαν διαβήτη σε προηγούμενη κύηση, αυτές με ιστορικό γέννησης μακροσωμικού νεογνού (>4 Kg), αν υπήρχε προηγούμενος ανεξήγητος ενδομήτριος θάνατος, σε περιπτώσεις παχυσαρκίας καθώς και αν υπάρχει γλυκοζουρία. Οι περισσότερες γυναίκες που θα παρουσιάσουν διαβήτη κύησης μπορούν να τον ελέγξουν αλλάζοντας τη διατροφή τους. Μόνο ένα 10% θα χρειαστεί θεραπεία με ινσουλίνη πριν από το τέλος της εγκυμοσύνης.

Σε πολλές διαβητικές γυναίκες γίνεται πρόκληση στις 38 με 39 εβδομάδες για να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών στον τοκετό, για παράδειγμα αν το μωρό είναι πολύ μεγάλο.

Read More